אֶת הַכֹּל יִשָּׂא רוּחַ זְמָן מִמְקוֹמוֹ יְשַׂעֲרֵהו
גִיל וָעֶצֶב, אַהֲבָה וְשִׂנְאָה יִכְלוּ מִנִשְׁמַת אַפֵּהוּ
אַךְ נֶפֶשׁ רָשָׁע עֻפְּלָה תָמִיד, מֻדָח בְרָעָתוֹ
צֳרִי זְמָן לֹא יְרַפְּאֵהוּ עַד בֹּא חֲלִיפָתוֹ1
-
איין בעזעם געוויססען גלייכט דעם ברעננענדען העמדע דעם הערקולעס. דאס ער ניכט אנדערס לאז ווערדען קאננטע אלס מיט זיינעם לעבען. ↩